Verslag seizoen 2017-2018 – samengesteld uit diverse verslagen van ds. Hommes in het kerkblad
Rondom de diensten:
De startzondag op 17 september met kerkproeverij bracht veel mensen naar de kerk. Ook veel mensen die bleven eten en mee deden met de activiteiten. Een goede start al hadden we wel gehoopt op wat meer kerkproevers, maar dat is kennelijk erg moeilijk. Je neemt niet zo maar iemand mee, het is ook moeilijk om iemand uit te nodigen en hoe leg je uit wat wij daar doen? We moeten daar nog maar eens over nadenken, want we willen graag van betekenis zijn voor de mensen om ons heen, voor het geheel van de samenleving.
In de kerstnacht waren er op drie plekken in onze gemeente vieringen: Noordbroek, Hellum en Schildwolde. Op oudejaarsavond hadden we zowel in Schildwolde als in Hellum gedachtenisdiensten voor de mensen die ons het afgelopen jaar zijn ontvallen. Een bijzonder moment om dat te doen, in de meeste gemeenten gebeurt dat op de laatste zondag van het kerkelijk jaar of zoals in Noordbroek met Allerzielen, maar wij blijven gewoon de traditie trouw.
In maart hadden we mw. Gerdine Klein als gast in ons midden om ons te vertellen over Kerk in Actie in Oeganda. Zo’n project krijgt gezichten van mensen en dan gaat het leven.
De paasvieringen waren voor het eerst dit jaar samen met Slochteren en zijn wat mij betreft goed verlopen. Het mag wat mij betreft nog wel wat stiller allemaal, natuurlijk niet op paasmorgen, maar zeker bijvoorbeeld op Goede Vrijdag wanneer de dienst begint. Stilte vind ik wel erg belangrijk, zeker als je bedenkt waarover het gaat deze dagen. Wat mij betreft een goede bezetting en een grote betrokkenheid. Voor de paaswake merken we wel dat sommige oudere gemeenteleden de deur niet meer uitwillen zo laat op de avond.
De zondag na Pasen was de Thomasviering in Hellum. Er waren nog al wat mensen die zich afvroegen wat ze aan zouden moeten met een Heilige Chaos. De beelden waren talrijk en de schrik zat er bij sommigen ook wel wat in, maar ik geloof dat het erg is meegevallen. Geen chaotische taferelen, maar een keurig geordende ruimte waar je op je eigen manier betrokken kunt zijn op het thema dat je met elkaar bespreekt. Meditatie, gesprek en een tekening of schilderij maken, samen met luisteren naar muziek, een mooie viering. Ik vind dat we best trots mogen zijn op de mensen die dit hebben neergezet, want dat zijn jongere mensen uit onze eigen gemeente.
Activiteiten:
13 Oktober was ons prutjesbuffet met een behoorlijke deelname en meerdere mensen die iets kookten. Dat was wel erg leuk en het was weer gezellig. 19 januari was het stamppotbuffet.
Er waren 5 gespreksavonden met deelnemers in wisselende samenstelling.
Op de bijbelkring passeerden veel onderwerpen de revue en eens zijn we het niet geworden. We lezen de bijbel op verschillende manieren; we kijken verschillend aan tegen de hand van God in deze wereld; we denken ook op andere manieren na over pijn en verdriet, oorlog en geweld in deze wereld. Dat maakt het niet gemakkelijker, maar het is wel mooi dat het zo open op tafel kan komen.
De kerken van Schildwolde en Noordbroek deden weer mee aan het Feest van de Geest.
Uit de kerkenraad:
Er is intensief overleg met de clustergemeenten Kolham en Slochteren om te kijken of we elkaar van dienst kunnen zijn of gewoon wat samen kunnen doen. We hadden al afgesproken samen met Kolham en Slochteren de paasvieringen te doen, ik bedoel de Witte Donderdag, Goede Vrijdag en de Paaswake en de bid- en dankdag. Voor de duidelijkheid hebben we ook afgesproken dat de locaties voor die vieringen Slochteren en Schildwolde zullen zijn, om de beurt. Voor 2019 is afgesproken dat alle diensten ‘clustervieringen’ worden, dat we meestal op één plek bij elkaar komen en soms nog op twee plekken. We gaan zien hoe dat bevalt. De samenwerking wordt steeds wat intensiever op deze manier.
Het is misschien enigszins roepen in de woestijn, maar ik blijf het toch maar wel doen. Mw. Manny Fokkens heeft afscheid genomen als ouderling. Dat betekent een vacature en het heeft ook tot gevolg dat Schildwolde en Overschild nauwelijks meer in de kerkenraad vertegenwoordigd zijn en dus ook niet goed gehoord kunnen worden. De kerkenraad zoekt dus versterking. Het voorstel is om mw. Lineke Kok in juni te bevestigen als diaken en dat is een mooie aanvulling.
De organisatie van de kerk gaat helemaal anders worden. Er komen nieuwe regels waar het gaat om de kerkorde. Dat lijkt niet bijster interessant, maar schijn bedriegt. Er komt één classis Groningen-Drenthe. Dat levert in heel Nederland elf classicale vergaderingen op, die zorgen voor een synode van 75 leden (is nu het dubbele). Kerkordelijk wil men ook regelen dat predikanten meer mobiliteit vertonen: dat ze eerder naar een andere gemeente gaan, en er meer doorstroming komt.
We zijn natuurlijk ook aan het nadenken hoe we verder moeten, als kerkenraad en als gemeente.
In het dorp Overschild staat heel wat te gebeuren waar het gaat om de versteviging van huizen vanwege de aardbevingsschade. Sommige huizen zijn in prima staat, andere huizen moeten behoorlijk worden aangepakt en verstevigd en weer andere huizen moeten worden afgebroken en opnieuw opgebouwd. Het dorp is er druk mee om na te denken over hoe het dorp er volgens de bewoners na de verstevigingsoperatie uit moet zien, want het is duidelijk dat er veel gaat veranderen. We houden de vinger aan de pols. Als pastores, predikanten, zijn we uiteraard beschikbaar om te praten over de problemen die dit voor u oplevert. Het Platform Kerk en Aardbeving wil graag geestelijk verzorgers aanstellen in dit gebied, omdat mensen last krijgen van de onzekerheid of het project niet goed kunnen overzien of boos worden vanwege de manier waarop het gaat.
Medio mei wordt bekend dat ds. Hommes de nieuwe classispredikant Groningen-Drenthe wordt. Hij zal per 1 september beginnen en dus afscheid nemen van de Woldkerken (en ook van Slochteren).
In juli schrijft ds. Hommes in de Woldbode:
Deze gemeente gaat door, ook al is het nu even wat zoeken, zoeken naar een nieuwe predikant en naar een nieuwe balans. Er wordt al hard gewerkt aan allerlei zaken, zoals een profiel van de gemeente en van de predikant en een beroepingscommissie. Het beroepingswerk wordt opgepakt samen met Slochteren en van daaruit is ook Kolham betrokken.
In zijn laatste bijdrage van augustus:
Nu neem ik afscheid van de Protestantse gemeente de Woldkerken, die een combinatie vormt met de protestantse gemeente Slochteren. En ik zeg het nog een keer, ik verwonder mij er vaak over wat wij met onze kleine gemeente voor elkaar kunnen maken: naast de diensten een bijbelkring, gespreksavonden, maaltijden, bijzondere vieringen en na het opheffen van de zondagsschool ook een kindernevendienst waar andere dingen zoals de paaswake, kinderkerstnachtdienst en bijbelvakantieweek uit voort komen. Dat is nog al wat. Er is hier een grote betrokkenheid van veel mensen en ook al blijft het lastig om nieuwe kerkenraadsleden te vinden, de gemeente gaat door. Na een moeizaam begin vind ik dat bijzonder en hoopgevend.
Ik heb mij hier vanaf het begin thuis gevoeld, niet in het minst door de contacten met u als gemeenteleden of als mensen die niet zo verbonden zijn met de kerk, maar wel in het dorp wonen en een beroep op mij hebben gedaan. Er is veel gebeurd en ik hoop van harte dat we een goede basis hebben gelegd om verder na te kunnen denken over de stappen die nodig zijn om hier gemeente te blijven. Dat is tenminste altijd mijn drijfveer geweest: kerk te blijven op die plekken waar we dat nu ook zijn. Dat is wel eens lastig gebleken, maar niet onmogelijk en we gingen en gaan er voor. Dat geldt ook voor de toekomst.
In een andere positie op een andere plek zal ik deze gemeente blijven volgen, wellicht ook nog eens van advies kunnen dienen, maar voorlopig laten we elkaar los. Ik doe dat niet omdat ik hier uitgekeken ben, ik doe dat omdat iets anders wacht. Ik wens u een gezegende tijd, een snelle opvolging en het besef dat we elkaar nodig hebben, het samen moeten doen, maar niet alleen en zo maar, maar verbonden met een God van liefde en trouw, die mee gaat.
Ik eindig met een tekst waar ik ook de laatste kerkenraadsvergadering mee afsloot en ook mijn tekst voor het Kerkjournaal van de Protestantse gemeente Slochteren:
Blijf niet staren op wat vroeger was
sta niet stil in het verleden
Ik, zegt Hij, ga iets nieuws beginnen,
het is al begonnen, merk je het niet?
Een hartelijke groet, ds. Jan Hommes