“Zing voor de Heer een nieuw gezang!
Hij laaft u heel uw leven klang
met water uit de harde steen
Het is vol wonderen om u heen.”
(Lied 655: 1)
Het is de tijd tussen Pasen en Hemelvaart/Pinksteren. De diensten van de Paascyclus liggen achter ons, maar de boodschap van Pasen gaat met ons mee: de dood heeft niet het laatste woord. In geloof mogen we vertrouwen dat er een nieuwe morgen is, een nieuwe morgen komt. In
de overdenking op Pasen sprak ik over de ‘beweging’ die in het Paasverhaal zit. Als Maria bij het graf ‘ziet’ dat Jezus niet de tuinman is maar écht Jezus, dan wil ze hem omarmen. Dan wil je hem ‘vasthouden’. Maar de reactie van Jezus is: ‘Houd mij niet vast’. En in het verhaal van de Emmaüsgangers zien we ongeveer hetzelfde: als de Emmaüsgangers aan tafel ‘zien’ dat de man die het brood breekt Jezus is, dan staat er (dat Jezus op dát moment): “maar hij werd onttrokken aan hun blik”. Het verschijnen van Jezus aan de discipelen en volgelingen, het
verschijnen van God aan mensen is een proces van beweging. Het ligt niet vast en moet blijkbaar ook niet vast komen te liggen. Houdt me niet vast! Alles wat vast komt te liggen, doet afbreuk aan God. Iets voorzichtiger verwoordt: Alles wat vast komt te liggen, kán afbreuk
doen aan God. God is groter dan wij kunnen denken, kunnen bevatten. Met Pasen staan we keer op keer stil bij die wonderlijke en prachtige geschiedenis die God, via Jezus, met mensen gaat: door de dood naar nieuw leven. God, zo geloof ik, wil dat wij ‘mensen van de opstanding’
worden. Steeds opnieuw in beweging blijven: onrecht durven te benoemen, begaan zijn met onze naaste(n), ons inzetten voor …(vult u
maar in).
In het ‘kerkelijk jaar’ gaan we op weg naar Hemelvaart en Pinksteren. Jezus gaat naar God (Hemelvaart) en Gods Geest komt naar ons
(Pinksteren). We mogen geloven dat we niet alleen gelaten worden. Nog even terug. Pasen is een hoopvol gebeuren, maar dat betekent niet
dat we alle verdriet, die in ons leven aanwezig is en ons soms kan overspoelen, weg kunnen denken. Verdriet, ongerechtigheid, ziekte,
ongemak het is voor velen een stuk realiteit die serieus genomen moet worden. Met Pasen klonk echter wel de boodschap dat Jezus is
opgestaan. Dat is een verhaal ‘vol van geheim’. En zo is het ook iedere keer weer een wonder, een Godswonder als het mensen lukt om op te staan uit het verdriet, uit alles wat het leven moeilijk maakt. God laat ons, met Hemelvaart, niet alleen. De evangelist Lucas eindigt zijn evangelie met de woorden: “Ze brachten hem (Jezus) hulde en keerden in grote vreugde terug naar Jeruzalem, waar ze voortdurend in de
tempel waren en God loofden”. En terwijl ze nog samen zijn in Jeruzalem breekt de dag aan, de dag van het Pinksterfeest.
Dat we op weg naar Hemelvaart én Pinksteren Gods Geest mogen ervaren en er kracht en moed van krijgen. En daarom als een vraag ter
meditatie: waar of wanneer komt voor u/jou God heel dichtbij, zodat ‘geloof, hoop en liefde’ levend blijven?
Ds. Harry Eringa