Toekomst
Eindelijk, hier een berichtje, met wat vragen om over na te denken, een gedicht van Rutger Kopland, Prediker 3 moeten we lezen samen. Ik begin maar, boekje krijgen we volgende keer.
Als we over toekomst praten, praten we over tijd. In het boekje staat: we maken een pelgrimstocht naar de toekomst. Mooi gezegd, vind ik. Maar hoe vind jij dat?
Tijd
Tijd – het is vreemd, het is vreemd mooi ook
nooit te zullen weten wat het is
en toch, hoeveel van wat er in ons leeft is ouder
dan wij, hoeveel daarvan zal ons overleven
zoals een pasgeboren kind kijkt alsof het kijkt
naar iets in zichzelf, iets ziet daar
wat het meekreeg
zoals Rembrandt kijkt op de laatste portretten
van zichzelf alsof hij ziet waar hij heengaat
een verte voorbij onze ogen
het is vreemd maar ook vreemd mooi te bedenken
dat ooit niemand meer zal weten
dat we hebben geleefd
te bedenken hoe we nu leven, hoe hier
maar ook hoe niets ons leven zou zijn zonder
de echo’s van de onbekende diepten in ons hoofd
niet de tijd gaat voorbij, maar jij en ik
buiten onze gedachten is geen tijd
we stonden deze zomer op de rand van een dal
om ons heen alleen de wind
Hoe kijk je hiernaar? Wat zie jij in de ogen van mensen? Enkele filosofische vragen om over te praten samen de volgende keer.
En dan Prediker 1 en 3, over de leegte van tijd. Heeft hij gelijk? Ik loop er tegen aan, ik denk dat tijd te vullen is, met inhoud.
Toekomst, ook een woord: het komt naar je toe of zoiets, of is het: het over-komt je, het neemt je mee, op de stroom van de tijd?
Wat heb jij met toekomst? Angst, onzekerheid, spanning, avontuur? Wordt het allemaal beter dan eerst. Is modern beter dan ouderwets, of net andersom?
Progressief of ouderwets behoudend?
Tijd en eeuwigheid, horen ze bij elkaar, vullen ze elkaar aan of sluiten ze elkaar uit?
Op dinsdagavond 27 november wil ik met jullie hierover praten. Het lijkt misschien allemaal wat vager dan het eigenlijk is, want we zitten zelf ook in de tijd, dus gaat het over onszelf. Je hebt een gedicht uit het boekje, we hebben de Bijbel met Prediker, we hebben onze eigen geschiedenis bij ons.
Zo gaan we dan op weg als pelgrims, naar een nieuw kerkelijk en wereldlijk jaar.
Tot dan, Ds. Simon Bijl