Toegezongen worden met een lied van zegen door Boeddhistische monniken, dat kan je overkomen op een studiereis in India.
Aan het begin van de dag is er een moment dat we ‘devotions’ noemen: bezinning op hoe wij allemaal ons op verschillende manieren verbonden voelen met wie wij God noemen, groter dan wij. Vanmorgen staat centraal het woord ‘delen’. Delen van wat je wordt gegeven aan hoop, geloof en liefde met de mensen die je worden gegeven of aan wie jij wordt gegeven. Dat ervaar ik voortdurend deze reis. Zowel in de groep van collega’s als bij de ontmoetingen met docenten en vertegenwoordigers van andere godsdiensten en daar schaar ik het Boeddhisme voor het gemak ook maar even onder.
Dat laatste, de ontmoeting met Boeddhistische monniken, staat voor vandaag op het programma. Zij delen met ons allerlei van wat hen is gegeven en wat zij met zich meenemen. Een ritueel van zingen en bidden, hun warmte, hun betrokkenheid op mensen en zo ook heel praktisch eten en drinken. Een mooie ontmoeting die veel vragen oproept. Belangrijke elementen die ook voor ons zelf herkenbaar zijn bijvoorbeeld zijn de aandacht voor het lijden en de eindigheid van ons leven, ook al kun je meerdere levens leven. Verlangens van ons mensen zijn een bron van ellende. Dat weten we wel, maar ik denk dat we ook niet zonder kunnen. In het Boeddhisme lijkt het alsof je je verlangens aan de kant moet zetten, niet zozeer onderdrukken, maar je moet ze zien kwijt te raken. 
Het gesprek gaat over de vraag over welke verlangens dat dan gaat. Mij viel op dat de inleider zei dat hij vond dat religies wereldwijd meer met moraal bezig zouden moeten zijn. Er zijn ook vragen over de acceptatie van het lijden en over de relatie met het lijden van Jezus. Er is veel gedeeld aan hoop, verlangen, geloof en liefde en dat we worden toegezongen ontroerde mij, een zegenrijk moment.
En toen waren we een paar uur vrij. Zet 20 predikanten bij elkaar en probeer een besluit te nemen. Een helder besluit. Dat valt niet mee. Na veel gekrakeel gaan sommigen echt pauze houden en anderen de binnenstad in. Echter, we belandden bij een shopping mall in plaats van bij de kleine winkeltjes. En vervolgens wordt tijdens het uitstapje de afspraak veranderd. Uiteindelijk konden we om 19.00 uur in alle rust en vrede de maaltijd met elkaar delen.
Ds. Jan Hommes
N.B. Reisverslagen van ook andere deelnemers aan deze studiereis zijn hier te vinden op de site van Kerk in Actie.